1947 : QAC000158Ac1

Anois tosnaig. tosnaigh.

An scéal? Mm hmm. Bhí bodach muar mór láidir ina chónaídhe, i gCaiseal Mún, Mumhan, fadó riamh aidhmsir aimsir na bpágántaíocht. Págánach nó Pailintíeach a tugtaí thugtaí air. Fear muar mór saibhir ab ea é, agus ní nach úna, ionadh, do bhí caradas cairdeas mór ’dir idir é féin agus an líomatiste a bhí ina thímpeall. thimpeall. Bhí sé pósta, ach má bhí, do rángaig ráinigh gur saelaíoch saolaíodh leanbh iníne dona dá mhnaoi. An oíche a saelaíoch saolaíodh an leanbh san dúirt an draoi a bhí aige leis: 'An chéad leanbh mic,' arsa sé, 'a bheig bheidh aige ag t'inín, is é is trúin trúig bháis duitse féin, a rí! Ach is féidir duit,' a dúirt sé, 'an obair sin a chur ar leataoibh.' ‘Tá go math,’ maith,’ arsa an Pailitíneach. Do bhí an scéal go math maith aige, do chinnibh choinnigh sé a rún fé faoi cheilt chuige féin agus fios ná eolais ní thug sé d'aen d'aon duine cad a bhí ar a aigne. Ach do bhí an leanbh ag fás suas agus ag eighrí éirí suas an méid ná borrach borradh an lá dhi di bhorrach bhorradh an oíche, go dtí go raibh sí ag eighrí éirí suas insa sna déagaibh déaga agus í ina cailín álainn. Ach do bhí muaruaisle móruaisle an cheauntair cheantair go léir a ag buint baint na spor dá chéilig chéile féach féachaint cé acu ba mhó a dhéanhach dhéanfadh muíntearas muintearas agus caradas cairdeas leis an óigbhean, mar do bhí sí álainn thar na bearta. Ach nuair a tháine tháinig sé in aois pósta dhi, do chuir a hathair gairm scoile, nú nó fógra mar a déarfá, amach, ná raibh aen aon dul go deo go raibh a iníon féin le fáil le pósa pósadh aig ag aen aon fhear óg, íseal ná uasal, ach an té do chuirheach chuirfeadh an saetheach soitheach trim tirim ag rith ar an mbóthar. Do leath an scéal agus an fógra ó áit go háit agus ó bhéal go béal, agus do bhí méala mór ar na buachaillí óga a bhí tímpeall timpeall ná raibh aon dul acu féin uirthi. Ach do rángaig ráinigh go raibh baidhntreach baintreach aun, ann, insa sa tímpeall timpeall i dtaebh i dtaobh éigin, agus bhí triúr mac aici. Ach do dhineadar rinneadar suas a n-aigne go dtástálhaidís dtástálfaidís féin an sathach soitheach so seo a dhéanamh có chomh math maith le cách. Ach aon mhaidean mhaidin amháin do lauir labhair an mac críonna lena mháthair. 'A mháthair,' ar seisean, ‘tá sé buailte isteach i m'aigne go bhfuil sé chó chomh math maith agam triail a bhuint bhaint as an árthach so seo atá ar siúl i mbéalaibh mbéala na ndaoine. Caus,' Cá bhfios,' a dúirt sé, 'nach orm a thiteach thitfeadh an t-ádh agus go mbeach mbeadh iníon an duine uasail agam? '’Tá go breá, a mhic,' ar sise. ‘Din ‘Déan suas lún lón dom,' a dúirt sé, 'pé scéal é! 'Do dhéin rinne sí suas rán arán i gcomhair an lae a bhí chuige a bhácáil, agus nuair a bhí sé ar maidin... a chip is a mheanaithí bailithe suas ina mháilín bóthair aige: 'Sea Is ea anois,' a dúirt sí, 'do lón bóthair - ciocu cé acu is fearr leat, an bhlóg bhollóg mhuar mhór agus mo mhlacht mhallacht ná an bhlóg bhollóg bheag agus mo bhneacht? bheannacht? ''Is mór an ní an bhreis, a mháthair,' ar seisean, 'túrha 'tabharfaidh mé liom an bhlóg bhollóg mhuar, mhór, mar tá an lá fada,' ar seisean, 'agus beig beidh ocras orm'. Dh'árda D'ardaigh sé leis an bhlóg bhollóg ina mháilín agus thug se sé a aghaig aghaidh ar an gcoíl gcoill ag gearra gearradh adhmaid is ag socrú. Ach do bhí sé ag obair go tiubh nú nó go dtí gur tháinig ocras air meán lae siar, agus do shuig shuigh sé chuige air ar bhínsín glas a bhí ar bruach bhruach tobar fíoruisce. Thairig Tharraing sé chuige a chuid ráin aráin agus do thosnaig thosaigh ar a bheith ag ithe, agus ag ól bolgam don uisce fé féibh mar theastaíoch theastaíodh uaig. uaidh. Ach, ní fada a bhí sé ag ithe mar sin nuair a chnoic chonaic sé sprideoigín spideoigín borlach brollach dearg a ag teacht a ag trial triall air, de mhuíntir mhuintir Shúilleabháin. Agus do lauir labhair sí: 'Mhuise,’ a dúirt sí, ‘brúscar nú nó bráscar a thúrhad thabharfaidh mé go dtím dtí mo gheárrcaig ghearrcaigh atá i bpoul bpoll an chlaí le rátha! ráithe! '‘Bíc '‘Bíodh ciach áir ort,' arsa mac na baidhintrí, baintrí, 'ní mór dom héin féin a bhfuil agam,’ ar seisean ‘agus gan a bheith á roinn… á rainniúint roinnt leatsa ná le héinne eile! 'Ní dhin dhearna sí ach a heireabaillín a tharrac tharraingt tríd an tobar, agus dhin rinne sí uachtar fola agus íochtar meala dho. dhe. Do sceidhinn scinn sí as a radharc, agus as go brách léi. Ní fheatach fheadfadh sé aen aon úsáid a bhuint bhaint as an dtobar ansan, agus do b'éigeant b'éigean do túirt tabhairt suas agus a ghreidhm ghreim ráin aráin a dh'ithe ithe tur as a dhorn, mar a bhí sé. Ní... Chua Chuaigh sé i bhfeighil oibre nuair a bhí an dínéar dinnéar caite aige, ach má chuaig, chuaidh, níorbh fhéidir leis aon ní cóir ná fúnta fónta a dhéanamh. Do b'éigeant b'éigean do a chip is a mheanaithí a bhailiú suas agus teacht abhaile. Nuair a chnoic chonaic a mháthair ag teacht é: "Cad a thug abhaile thu, a mhic?' ar sise. 'Níorbh fhéidir liom aon ní a dhéanamh,' a dúirt sé. "Ó, mo thrua thu,' thú,' arsa an tarna dara driotháir. deartháir. 'D'aithníos 'D'aithnigh mé féin ná raibh ionat ach plobaire madáin,' amadáin,' ar seisean, 'ná raibh aon chruacht ná fuinneamh ná ábaltacht ionat. Marab Murab ea, a mháthair!' a dúirt sé. 'Din 'Déan suas rán arán domsa a i gcomhair na maidine agus beig, beidh, bainhead bainfidh mé féin triail as!' Chó Chomh math maith do dhin, rinne, an bhlóg bhollóg bheag agus an bhlóg bhollóg mhuar. mhór. Agus ar maidin nuair a bhí sé réig réidh chun bóthair: 'Is ea, a mhic,' a dúirt sí, 'an b'í ba í an bhlóg bhollóg mhór agus mo mhlacht mhallacht nó an bhollóg bheag agus mo bhneacht?' bheannacht?' "Túrhad "Tabharfaidh mé an bhlóg bhollóg mhuar mhór liom, a mháthair,' ar seisean, is mór an ní an bhreis!' "Tá go math, maith, a mhic!' ar sise, agus chuir sí slán leis. D'ime D'imigh sé. Agus, dálta dála an lae inné roimis roimhe sin, nuair a bhí an t-am aige chuin chun an blúire bíg bia d'ithe, a ithe, do tháinig an sprideoigín spideoigín chuige i bhfianaise an tobair: 'Brúscar nú nó bráscar, ar sise, 'a thúrhad thabharfaidh mé go dtím dtí mo gheárrcaig ghearrcaigh atá i bpoul bpoll an chlaí le rátha!' ráithe!' 'Ciach áir ort!' a dúirt sé. Níl brúscar bruscar ná bráscar agam ach brúscar bruscar go bhfuil mo lámh math maith agam féin leis.' Ní Níor dhin dhearna sí ach a heireabaillín a tharrac tharraingt tríd an dtobar fíoruisce agus uachtar fola a dhéanamh do de agus íochtar meala. B'éigeant B'éigean do túirt tabhairt suas i bhfaid bhfad an lae siar, ar nós an dearthár agus teacht abhaile. Ach bhí an tríú mac: 'Is ea, a mháthair,' a dúirt sé, 'bainheadsa 'bainfidh mise triail as. Tá mo bheirt driothár deartháir traechta, traochta, a duirt dúirt sé, 'agus ca cá bhus bhfios nach orm féin a bheach bheadh an t-ádh?' Do dhin rinne sí an lón do, dó, agus ar maidean maidin larnamháireach lá arna mhárach nuair a bhí sé ag imeacht chun bóthair: 'A mhic, a dúirt sí, 'an b'í ba í an bhlóg bhollóg bheag agus mo bhneacht bheannacht nó an bhlóg bhollóg mhuar mhór agus mo mhlacht?'' mhallacht?'' 'Dhe, níor theip mbneacht beannacht na máthar riamh, a mháthair,' adúirt a dúirt sé, 'túrha 'tabharfaidh mé liom an bhlóg bhollóg bheag agus do bhneacht.' bheannacht.' 'Mo bhneacht,' bheannacht,' ar sise, 'agus bneacht beannacht Dé leat, a mhic!' D'ime D'imigh sé agus a ghiúirléidí ghiuirléidí aige. Ach nuair a bhí an t-ocras ag teanna teannadh leis, do shuig shuigh sé ar bhruach an tobairín fíoruisce. Agus ní muar mór a bhí ite aige ag nuair a tháinig an spideoigín chuige. 'A Mhic na Baidhintrí,' Baintrí,' a dúirt sí, 'brúscairín nú nó bráscar a thúrhad thabharfaidh mé go dtím ghearrcaig ghearrcaigh atá i bpoul bpoll an chlaí le rátha! ráithe! ''Mhuise, mo ghraidhin go brách tú,' a dúirt sé, 'níl aon dea-chló ort! Tá fuíleach,' fuílleach,' a dúirt sé, 'agus ár ndóthain araen araon anso. Tair Tar anso anseo in aice liom,' ar seisean, 'agus líon suas do bholg, agus is féidir leat an fuíleach fuílleach a dh'ardú ardú leat go dtíd dtí do ghearrcaig.' ghearrcaigh.' 'Tá go math,' maith,' ar sise. Do thairig tharraing sí a heireabaillín tríd an dtobar, agus dhin rinne sí íochtar uisce dho dó agus uachtar meala. 'Ithimíst 'Ithimis agus ólaimíst ólaimis ár ndóthain anois!' ar sise. Do D’ dh’itheadar. itheadar. Agus nuair a bhí an méid sin déanta acu: 'Sea, anois,' arsa Mac na Baintrí, 'is féidir leat an fuíleach fuílleach a thúirt thabhairt go dtí do ghearrcaig.' Is féidir liom' a duirt dúirt sí, 'agus is féidir liom math maith a dhéanamh ar do shonsa. Anois,' a dúirt sí, 'i gceaun gceann dhá lae, tairse tar tusa anso anseo chúmsa, chugamsa, agus beig beidh an t-árthach déanta agamsa' ar sise, 'féna 'faoina seol agus féna faoina craun crann agus féna faoina hinnill!' Do ghluais sé abhaile agus níor lig sé a rún go dtí driotháir deartháir ná máthair. Ach nuair a bhuí_... tháinig an mhaidean mhaidin a bhí beartaithe amach aige, do ghléas sé suas i gclu gculaith mhaith éadaig éadaigh - don den ngnáthéadach a bhíoch bhíodh á chathamh chaitheamh insa sa tsael tsaol san - agus thug sé a aghaig aghaidh ar an gcoíl. gcoill. Agus nuair a shroi shroich sé an launtán lantán go raibh sé ag ithe roimis roimhe sin, amuh amuigh ar an mbóthar muar, mór, do bhí sí go reigineálta agus go hornáideach, an t-árthach ba dhise dheise gur dh’fhéach fhéach éinne suas riamh uirthi agus í ag imeacht fúithi féin le hinneall tine ar an mbóthar muar. mór. 'Is úntach iontach an obair atá déanta agat!' arsa Mac na Baidhintrí. Baintrí. 'Ó,' a dúirt sí, 'níleann 'níl tú réig réidh fós. Caithfear foireann a dh'fhailt fhailt don árthach anois. Beig Beidh ort,' a dúirt sí, 'seisear fear chun foirine foirne a dh'fháil fháil di. Agus nuair a bheir ar an mbleach mbealach a ag déanamh ar thig theach an duine uasail,' a dúirt sí, 'beig 'beidh na fir sin rót. romhat. Ná fág éinne acu id i do dhiaig,' dhiaidh,' a dúirt sí, 'ach beir leat iad, mar oifigeach gach aon duine acu dhuit. Slán is bneacht beannacht leat anois!' ar sise. Bhailibh Bhailigh sé leis, agus thug sé a aghaig aghaidh ar an mbóthar a ag déanamh ar dhún baile na mná óige. Ach ní fada a bhí sé nuair a chnoic chonaic sé fear agus é sínte ar an mbóthar ar a bhéal agus ar a aghaig. aghaidh. 'Ca 'Cad tá ansan ansin ort?' arsa Mac na Baidhintrí. Baintrí. 'Ó, fuacht ort,' arsa an fear eile, 'nár lig dom! Bhí dhá chleach choileach ag glaech glaoch sa Domhan Toir, agus bhíos bhí mé ag éisteacht leo,' ar seisean. 'Ba mhath mhaith liom ... cé acu acu go mbeach mbeadh an fear math maith aige. Is é an ainm a glaetar glaoitear ormsa,' ar seisean, 'Cluais le hÉisteacht.' hÉisteach.' "Tair isteach,' a dúirt sé, 'liom! Teastaíonn tú uam, uaim, agus pé tuarastal a loirceoir lorgóidh tú be beidh sé le fáil agat.' Phreab sé isteach, agus do thmánadar thiománadar chun siúil. Ní fada eile ’on bhóthar a bhí sé nuair a chnoic chonaic sé fear ar an taebh taobh istig istigh do chlaí agus... i bpáirc mhuar mhór leathan réig réidh agus cheithre ceithre cín cinn do ghiorraithe aige agus iad ag imeacht fiain fiáin ar fuaid fud na páirce, é ina ndiaig ndiaidh a ag d'iarraig iarraidh ná liceach ligfeadh sé aen aon cheaun cheann dos de na giorraithe thar claí. Agus, rud ab aite ná san, sin, ní raibh fé faoi ach aon chos amháin. Bhí an chos eile crapaithe craptha leis. Do ghlaeig ghlaoigh sé air agus dúirt se sé leis: 'Tair 'Tar liom, a fhir mhaith!' a dúirt sé. 'Lig dóibh sin! Pé tuarastal a loirceoir lorgóidh tú orm be beidh sé le fáil agat. Ach canathaebh,' cad ina thaobh,' a dúirt sé, 'ná nach fuil bhfuil an chos eile agat á oibriú?'' 'Á, a dhuine,' ar seisean, 'dá n-oibreoinn an dá chois ní fheatach fhéadfadh an sael saol seasamh liom.’ ‘Do ghluais sé leis, agus i ndeire ndeireadh ... an stáir stair chéanna do bhuail fear leis i ndíg ndíog an chlaí sa bhóthair bhóthar agus cnobarlach conablach feola fuaire aige á stracach stracadh as a chéilig chéile agus gíoscán díoscán aige á bhuint bhaint aisti. 'Cad é ba mhaith leat ansan?' arsa Mac na Baidhintrí. 'Á,' ar seisean, 'tá ocras im straca, sracadh, agus ní féidir liom mo dhóthain bíg bia a dh'fháilt fháil in aen aon áit, agus táim a ag d'iarraig iarraidh an ocrais a bhuint bhaint díom héin féin léi seo.' 'Fág ansan ansin í,' a dúirt sé, 'agus gluais liomsa!' Do ghluais. Bhíodar ag cuir cur dóibh agus ní fada go bhfeaca bhfaca sé fear in áirde airde ar mhlach mhullach an chlaí agus saíghead saighead is bogha aige. Ach lauir labhair sé leis: 'Cad tá ansan ansin uait?' ar seisean. "Tá,' a dúirt sé, 'táim a ag faire air ar rud éigint éigin atá ag déanamh cros, agus táim ag faire ar é a lauch . Is fear mise ar chomhfhaid agus i ngreacht.' ngiorracht.' 'Pé tuarastal a dh'iarrhair iarrfaidh tú ormsa,' a dúirt sé, 'tá sé chó chomh math maith agat gluaiseacht liom.' Do D’ dh'imig imigh sé in aenacht éineacht leis, phreab sé isteach san árthach, agus chuadar tamall eile. Ach do bhuail drothad droichead breá leis go raibh auin abhainn mhuar mhór uisce a ag rith féna faoina bhun. Chnoic Chonaic sé fear ar a bhéal agus ar a aghaig aghaidh in imeall na habhann, agus gach aon tsú a thugach thugadh sé fén faoin uisce a bhí ag teacht go flúirseach le fánaig, fána, chuireach chuireadh sé trí troithe ’on den auin abhainn tirim suas thairis. Bhí... Lauir Labhair sé leis: 'A fhir mhaith,' ar seisean, 'cad tá ansan ansin ort?' 'Ó, fuacht ort,' ar sé, 'nár lig dom mo thort thart a mhúcha! mhúchadh! Fear mise nár múchach múchadh mo thort thart riamh, agus ní féidir leis an auin abhainn mhuar mhór so,' ar seisean, 'mo i mo thort thart a mhúcha! mhúchadh! 'Fág ansan ansin í,' a dúirt sé, 'agus gluais liomsa! Pé tuarastal a dh'iarrhair, iarrhaidh tú, be beidh sé le fáil agat.' Dh'ime D'imigh sé in aenacht éineacht leis, agus bhíodar ag cur dóibh agus ag córá, comhrá, is dócha, i dteaunta dteannta a chéilig, chéile, agus agar agairt #? eile don mbóthar do chnoic chonaic sé fear ar thaebh thaobh an bhóthair agus sceach gheal aige a bhí lán do dheilgne, agus é á tarrac saul sall agus anaul anall trí lúrthacha lúitheacha a chos. Ach do lauir labhair sé leis: 'Cad tá anois ort?' a dúirt sé. 'Ó, tá,' ar seisean, 'tá tochas míllte millte i lúrhacha lúitheacha mo chos agus níor baineach baineadh riamh as é, agus ní lú ná a bhainhi bhainfidh sí seo as é. Do bheirheach#? bheirfeadh sí seo,' ar soisean, seisean, 'an clár ní, nimhe, go mbeach mbeadh nimh air,' ar seisean, 'do bheirheach bheirfeadh sí agus do bhainheach bhainfeadh sí an nimh as!' 'Tá go math!' maith!' a dúirt sé. 'Gluais liomsa, agus pé airgead a loirceoir lorgóidh tú be beidh sé le fáil agat!' D'imíodar leothu leo ansan. Agus ní fada in aon chor a bhíodar mar do bhí fear fartha faire amuh amuigh aig ag an nduine uasal, ag an bpágánach, nuair a chnoic chonaic sé an t-árthach tirim ag rith ar an mbóthar ag teacht fé faoi dhéin na cúirte chuige. Seo isteach é go dtí an máistir. 'Seo súd siúd orm, a rí,' ar seisean, 'go bhfuil fear math maith éigint éigin ag teacht agus an t-árthach déanta aige. Tá t'iníon d'iníon scartha anois leat nú nó riamh!' 'Imig, a ghiolla,' a dúirt sé, 'agus gaibh gabh an carbad atá ansan. Agus tá taebh taobh do,' a dúirt sé, 'atá... éinne a shuíhig air, go ndéanha ndéanfaidh sé min mheilt’ do, agus cuir,' a dúirt sé, 'mar captaen an árthaig árthaigh sin, cuir ’na shuí ar an taebh taobh san dod... don gcarbad é' ar seisean, 'agus beig beidh a chúram díot!' Ní raibh ach an méid sin caighnte cainte ráite aige ag an ngiolla agus aige ag an rí le chéile nuair a lauir labhair Cluais le hÉisteacht, an fear a bhí ag éisteacht leis na coilig coiligh roimis roimhe sin: "A mháistir, a mháistir' a dúirt sé, 'tá do naumhaid namhaid a ag teacht. Ar... Bí ar t'aire d'aire féin! Tá an carbad ag teacht,' a dúirt sé, 'a 'ag trial triall ort go bhfuil taebh taobh ní nimhe air, agus có chomh luath agus cuirfear tusa it’ i do shuí air be beidh tú,' ar seisean, 'id 'i do mhin mheilt’. 'Ní bheig bheidh go deidhin,' deimhin,' arsa an fear go raibh an sceach gheal aige. 'Túir 'Tabhair domsa rau, rogha, a mháistir,' a dúirt sé, 'cúpla scríob don den sci sceich seo a thúirt thabhairt do, dó, agus is beag an bael baol ná go mbe mbeidh sí mín! 'Mar sin a bhí! Nuair a tháinig an carbad suas do tugach tugadh rau rogha dho do Mhac na Baidhintrí Baintrí chuig chun suí i dtaebh dtaobh an charbaid.' Faighim párdún pardún agaibh,' ar soisean, seisean, 'tá beagán cúirim cúraim agam le déanamh ar dtúis!' Do ghlaeig ghlaoigh sé ar Fear na Scihe, Sceiche, agus do tháine tháinig sé mar a raibh sé chuin chun suí, agus do thug sé cúpla scríob don sceach gheal mar bhí an draíocht uirthi - don gcarbad, agus do bhí sé có chomh mín le síoda. 'Suig 'Suigh isteach, a mháistir, anois,' a dúirt sé, 'is ní bael baol duit!' Chua Chuaigh sé go dtí an tig teach agus bhí dhá shúil mhuara mhóra aig ag an rí nuair a chnoic sé gan aen aon óspairt ná barrathuisle barrthuisle ag imeacht insa sa charbad ar an gcliain gcliamhain a bhí le bheith aige. Fáiltíoch Fáiltíodh roimis roimhe gan dabht. Ach nuair a bhí an dínéar dinnéar caite is gach aen aon ní socair suas do bhí a thuille thuilleadh ceisteanna aige le réiteach. Do bhí air fear a dh'fháil fháil a dh'íosfach d'íosfadh d'aen d'aon bhéile an méid feola a cuirfí chuirfí chuige. Ach is aige a bhí sé, Fear na Feola Fuaire an lá roimis roimhe sin, dúirt sé gurb é féin an fear. Niseach Insíodh Cluais le hÉisteacht do dó pé ní a bhíoch bhíodh ar siúl aige ag an rí agus aig ag an dteaghlach le chéilig. chéile. Do bhíoch bhíodh cúntas cuntas math maith aige ag Mac na Baidhintrí Baintrí air, mar do bhí an fear, Cluais le hÉisteacht, do bhí eolas math maith aige ar cad a bhíoch bhíodh acu á rá is do d’ niseach insíodh sé gach focal do. dó. Is math maith as san sin abhaile air do tháine tháinig sé agus do cuireach cuireadh chuige an fheoil. Má tá, do bhí sé ag ithe agus ag ithe agus ag ithe. Ach ní fada in aen aon chor gur loirg sé a thuille, thuilleadh, agus do loirg sé a thuille! thuilleadh! 'Ó, ar son an tsaeil,' tsaoil,' arsa an rí, 'íosair 'íosfaidh tú mé féin sa deire!' deireadh!' Do dhin rinne sé seift ina dhiaig dhiaidh sin, agus dúirt sé go gcaitheach gcaithfeadh sé fear a dh'fháil fháil a dh'ólhach d'ólfadh an áirithe sin dí, gan stad. Ach do bhí Cluais le hÉisteacht ag éisteacht leo. Ach dúirt sé leis: 'A mháistir,' ar seisean, 'caithe 'caithfidh tú fear a dh'fháil fháil anois don rí a dh'ólhaig ólfaidh an áirithe sin,' a dúirt sé, 'ná licig licfidh aon bhraen bhraon dos de na srutha atá ag teacht air ar an gcúirt... aen aon bhraen bhraon dul thairis. ‘Ná bac san do,' arsa an fear a bhí ar a bhorlhach bhrollach san auin. abhainn. 'Beig 'Beidh mádh mámh math maith i gcártaí aige núalaig ar ndóigh #? ní liceadsa ligfidh mise aen aon bhraen bhraon tharam!' Chua Chuaigh sé i bhfeighil an uisce; agus do bhíoch bhíodh nach gach aen aon tsú thugach thugadh sé dhon don sruth a bhí ag teacht anuas féna faoina bhráid, chuireach chuireadh sé seacht slata trim tirim thairis suas é. 'Ó, ar son an tsaeil,' tsaoil,' arsa an rí, 'is muar mór an scaunra scanradh thu!' thú!' Sea. Bhí an oíche sin go math maith acu. Ach larnamháireach lá arna mhárach do theastaig theastaigh bhuaig uaidh go bhfaigheach bhfaigheadh sé fear a bheach bheadh có chomh luath léna lena chapall iallaite diallaite a bhí ar stábala stábla leis na blianta roimis roimhe sin aige, agus ceaun ceann an chapaill bháin óna leithéid sin d'áit, a thúirt thabhairt chuige - go gcaitheach gcaithfeadh sé fear a dh'fháil d'fháil a chineóch choinneodh suas leis an capall iallaite diallaite agus lé le marcach, agus an ceaun ceann an chapaill bháin a bheith aige níos luatha luaithe ná é. 'Sea, anois,' arsa Cluais le hÉisteacht, 'a mháistir, cad tá le déanamh agat?' 'Ná bíoch bíodh aen aon cheist ort, a mháistir,' arsa Fear na leathchoise agus na ngiorraithe ó chianaibh, 'mise an fear do!' dó!' Larnamháireach tairrigíoch tarraingíodh amach capall fiain fiáin láidir, amach as an stábala, stábla, agus do bhuail marcach ar a dhraum, dhrom, agus as go brách leis féin agus le Fear na Leathchoise. Bhíodar ag imeacht agus ag imeacht agus ag síorimeacht lé le chéilig. Agus bhí an teaghlach go léir ag faire air ar cad é an scéal a bheach bhuathu. uathu. Ach do chualaig chuala Cluais le hÉisteacht, ach go háirithe, do chon-... dúirt sé go raibh an marcach chun tosaig. tosaidh. Ach dúirt Fear Saíghead Saighead is Bogha: "A mháistir,' ar sin, "ná bíoch bíodh ceist ort! Aidhmseodsa Aimseoidh mise an buachaill, ar seisean, 'agus ní bael baol duinn!' dúinn!' Do dhin, rinne, dh'ime d'imigh se sé féin ar leataoibh agus do ghléas sé, mar do mhaoil#? mhaolaigh sé iad... bhíodar lán do dhraíocht - do ghléas sé an saíghead saighead is bogha. Agus nuair a bhíodar i ngireacht réimse dhon don dtig is don gcúirt do dh'aidhmsig aimsigh sé an marcach agus do leag sé anuas don chapall é. Tháinig an capall, agus do bhí Fear na Leathchoise agus a ineáil anáil go breá tairrigthe tarraingte aige roimis. roimhe. Ach is mar sin a bhí. Do thug sé leis ceaun ceann an chapaill bháin, agus nuair a thug sé i láthair an rí é: 'Seo, a rí,' ar seisean, 'tá t'iníon d'iníon agam!' 'Ó, tá gan aen aon dabht,' a dúirt sé, 'm'iníon agat. Agus má tá,' ar seisean, 'is cúis bháis dom féin é!' 'Ná bíoch bíodh eagala eagla ort, a rí,' ar seisean, 'ní hé an tslí atá agat inniubh,' a dúirt sé, 'a bheig bheidh agat sara sula fada. Beimíd Beimid go léir in aen aon rian amháin." Pósach Pósadh Iníon an Rí agus Mac na Baidhintrí Baintrí le chéilig, chéile, agus do bhí flea fleadh agus féasta agus bainis ar fheag fheadh seacht lá agus seacht n-oíche aige ag bocht agus aige ag nocht, mórtímpeall, mórtimpeall, insa sa teaghlach san, fé faoi chúmpord agus fé faoi cheol agus fé faoi cheannas có chomh math maith agus dá mbeach mbeadh sé... sí pósta le mac le rí agus baunrín. banrín. Do bhí an sael saol imithe ansan ansin agus an bhainis i leataoibh agus an draíocht imithe dos de na buachaillí seo do thóg sé isteach ina árthach. Do bhí an draíocht imithe don árthach trim tirim ag rith ar an mbóthar. Do bhíodar ag mairiúint maireachtáil go cómpórdach soilibhir suairc i dteaunta dteannta a chéilig chéile ar feag feadh lae agus bliana, agus do saelaíoch saolaíodh mac óg do Mhac na Baidhintrí. Baintrí. Aguis Agus deirtear gur... nuair a dh'eighrig d'éirigh san suas in aois, deirtear gurb é an chéad rí Críostúil a bhí ar Chúige Mún Mumhan é insa sa tseanaidhmsir tseanaimsir lena lín. linn. Do thug sé leis a mháthair tréis tar éis tamaill, agus do bhí an chuid eile dho do dheire dheireadh a saeil saoil aici go cúmpórdach, compórdach, an bhean bhocht , mar ná nár fan fhan éinne ina teaunta, teannta, agus do bhí sí go soilibhir suairc ina theaunta theannta agus gan aen aon cheal sa tsael tsaol uirthi nú nó go dtí go raibh sí críonna casta. Agus do chuir sé í có chomh huasal agus do cuirfí chuirfí baunrín banríon i dtalamh Dé nuair a fuair sí bás. Sin é mo scéalsa agus má tá bréag an ann bíoch! bíodh! Níl leigheas agamsa air. Tá mo dhícheall déanta agam air agus fóroír, faraor, níos mú mó ná mo dhícheall, mar táim sínte siar go tréan sa leabaig leaba ar chúl mo chínn chinn agus mi mé a ag caighnt caint ar fuaid an domhain le chéilig chéile agus píp píopa air ar mo bhéal, agus nách nach úntach iontach an scéal é, thiar díreach mar a bhfuil Tig Teach Mhóire! Raghaig Rachaidh mo chaighnt chaint chó chomh fada le tig teach Joe síos go Ti Teach Dhonncha Daoi. Táimse i dTig dTeach Mhóire agus muíntir muintir Joe in do... aige ag Ti Teach Dhonncha Daoi i gCúige Uladh. Agus nách nach mór an t-uafás agus an cor sa tsael tsaol é - go leaga Dia an t-ádh ar úr bhur saethar! saothar! Amen!