1986 : QQTRIN016192c1

Peats Kane ón Muiríg Muiríoch agus scéal á dh’eachtraí eachtraí aige... cad ba cheart dom do mo a rá.

Buachaill bocht a bhí ag obair aige ag feirmeoir fadó agus bhí bliain i ndi... aidhmsire aimsire déanta aige. Agus faigheann na haen haon fhear cortha dhon don obair. Mar bhí an sael saol cruaig crua greamaitheach an uair úd... an uair sin aun ann agus beagán páigh. pá. Nuair a bhí sé ag fágaint fágáil an fheirmeora 'ná raibh oiread san oibre go deo aríst arís agat' arsa seisean. 'Canathaebh 'Cad ina thaobh go gceart.' 'Ná habair é sin arsa an feirmeoir, ach abair go méadaí Dia chúm chugam í.' 'Cad is agus ceart dom do mo a rá' arsa mo dhuine. 'Go méadaí Dia chúm chugam í.' Bhí sé ag siúl leis nú nó go gcasach, gcasadh, go raibh trí mhíle curtha aige dho dó agus casach casadh sochraid air. 'Is dóch' dócha' ar seisean 'go méadaí Dia chúibh chugaibh í.' Ó tháinig straein straidhn agus buile ar an bhfear a bhí tréis tar éis a mhnaoi bhean a chur agus 'ní cheart duit é sin a rá' arsa ’ean seisean lém le mo dhuine! 'Cad is agus ceart dom do mo a rá?' arsa mo dhuine 'abair "bneacht "beannacht léna lena hanam''' 'ó tuigim,' arsa ’ean 'bneacht 'beanacht Dé lena hanama.' Bhí sé a ag siúl leis nú nó go gur siúil shiúil sé dhá mhíle eile, agus do buail bhuail fear leis a bhí a crocha crochadh madara. madra. 'Ó mbneacht beannacht Dé lén’ lena anam,' arsa seisean. 'Ná habair é sin!' arsa mo dhuine. 'Cad is agus ceart dom do mo a rá,' arsa an fear eile. 'Abair "crocha "crochadh ard chuige is agus lá gaoithe!"' Bhí san sin go math maith agus ní raibh go holc, nú nó go gur siúla shiúil sé tamall eile agus casach casadh lá-... lánú núphósta nuaphósta air, agus 'crocha 'crochadh ard chúibh' ar seisean 'lá gaoithe.' Tá ’s a fhios agaibh go léir ná crochach crochfadh éinne an chéad lá í, a’ ach b’fhé b’fhéidir go gcrochach gcrochfadh sé chúig mbliana ón lá san í. Ach sin é mar a bhí, 'ní cheart duit é sin a rá' arsa an buachaill 'cad is ceart dom a rá' arsa mo dhuine 'go gcimeáda gcoimeáda Dia i bhfochair a chéile sinn.' 'Ó tuigim' ar seisean. Bhí sé ag cuir cur do riamh is coíche choíche nú nó go gur siúla shiúil sé cúpla míle eile, agus do bhí fear istig istigh feirmeoir bocht a bhí tuca tugtha tréis, tar éis, tréis tar éis na maidine a ag d’iarra iarraidh dhá chapall a tharrac tharraingt a bhí i bpoul bpoll air. Bhí ceaun ceann acu ná nach beag tairrice tarraingte aige, tógtha tóca amach aige. 'Go gcimeáda gcoimeáda Dia i bhfochair a chéile istig istigh sibh,' ar seisean. Lena lín linn sin tháinig straidhin ar an bhfeirmeoir. 'Ní cheart duit é sin a rá,' ar seisean 'cad is ceart dom a rá?' arsa mo dhuine. ‘Tá ceaun ceann amuh amuigh agus go dtóga Dia amach an ceaun ceann eile.’ ‘Ó tuigim!’. Bhí sé a ag siúl leis aríst arís nú nó go gcaiseach... gcasadh... gcasach gcasadh ar gaiscíoch é a bhí a ag troid le gaiscíoch eile, agus bhí an tsúil as. Baineach Baineadh an tsúil as don gcéad phlaunc phlanc a fuair sé. ‘Tá ceaun ceann amuh’ arsa mo dhuine ‘agus go dtóga Dia amach an ceaun ceann eile!’. Tháinig straidhin agus buile air ar an ngaiscíoch, do cha chaith sé isteach i muileann é agus dineach rinneadh mínmheilt dom do mo dhuine. Sin é mo scéal-sa scéalsa má tá bréag an ann bíoch, bíodh, ní mise a cúm chum ná a cheap é.

Peats Chéin ón Muiríg Muiríoch agus scéal ar a dtugtar Mac Rí na Spáinne á eachtraí aige:

Bhí aen aon mhac amháin aige, bronnach bronnadh aen aon mhac amháin air. Mac Rí na Spáinne ach ní raibh a ag buint baint cola codladh dho... cola codladh na hoíche dhon don rí ach mar ní raibh aige ach é. Ach mhachnaig mhachnaigh sé gobh gurbh fhéidir leis é a dheighilt ó chleachta chuideachta ban.

Mm.

Chuir sé geaul geall le rí eile go ndéanhach ndéanfadh sé é. Chuir rí eile geaul geall leis go raibh sé dodhéanta é a dhéanamh. Sea, bhí san sin go math maith is ní raibh go holc. Is é an machnamh a dhin rinne sé go dtócach dtógfadh sé cuairt mhuar mhór do, dó, agus go gcuirheach gcuirfeadh sé isteach an ann í. Agus ná nach spáinheach dtaispeánfadh sé aen aon ní air ar an sael saol do dó dár mhair. Ní raibh aen aon tseans aige go gcíheach bhfeicfeadh sé aen aon rud, aen aon tsaumhlú tsamhlú ar nós bean. Ná... ach ceathrar fear a ag túirt tabhairt aire dho, dó, agus sin é mar bhí. Bhí tarrac tarraingt ar léann aige bhí tarrac tarraingt ar na haen haon ní dá fheabhas aige. Ach bhí sé sa mharga mhargadh go gcathfaí gcaithfí é a thógaint thógáil amach in aes aois bliain is fiche dho dó agus é a thúirt thabhairt ar aenach aonach có chomh muar mór le Aenach Aonach an Phoic. Agus b’é an marga margadh é a rau rogha rud ar an aenach aonach a thúirt thabhairt le cneach ceannach do a theastóch theastódh ón mac a loirceóch lorgódh sé. Bhí sé... bhí an rí sásta leis sin. Sea nuair a tháinig an t-aum t-am suas, tháinig bliain is fiche agus do chuaig chuaigh an rí a ag trial triall ar a mhac agus do d’ dh’árda árdaigh sé leis é ar an aenach aonach is mó a bhí in Éire, Éirinn, nú nó an t-aenach t-aonach is mó a bhí san áit. Má dh’árdaig árdaigh is é an chéad rud a ghaibh ghabh chuige scata slua do bheithíg bheithígh throma, agus dh’fhiaraig d’fhiafraigh an mac don athair cé mar shórt iad san #?... ‘Beithíg’ ‘Beithígh’ arsa an t-athair, ‘ná ‘nach breá na beithíg beithígh iad.’ ‘Tuigim’ arsa an mac, sin agus iad ina theaunta theannta #?. (#?). Do bhuail scata capall i gceaun gceann tamaill eile chuige. Chuir sé ceist air ar a athair cén rudaí iad san. ‘Capaill’ arsa an t-athair, ‘agus ná nach deas na capaill iad.’ Má tá ní chuir mo dhuine aen aon suím tsuim úntu. iontu. Do bhí san sin go math maith agus ní raibh go holc. Nú Nó go gur siúla shiúil sé tamall eile dhon don aenach, aonach, agus do bhuail scata caerach caorach chuige. Má bhuail, dh’fhiaraig d’fhiafraigh an mac don athair cé mar ru... rudaí iad san? sin? ‘Caoire! ‘Caoirigh! Agus 'ná ’nach deas na caoire caoirigh iad?’ arsa an t-athair, is gleoite na hainmhithe iad.’ Ní Níor chuir an mac aen aon suím tsuim úntu. iontu. Ní dúirt sé ‘is olc san’ sin’ ná ‘is math maith san’ sin’ leo. Sea, sara sula raibh an t-aum t-am tacaithe tagtha tránhóna, tráthnóna, do bhuail muarsheisear mórsheisear do chailíní óga chuige. Agus do bhí oscail fachta faighte roimis roimhe sin aige air ar an ndial ndiabhal agus air ar Dhia mola moladh go deo leis. Má bhí, do d’ dh’fhiaraig fhiafraigh an mac don athair cén rudaí iad san? sin? ‘Diail’ arsa an t-athair ‘iad san’. Lauir Labhair an mac, ‘ná ‘nach deas na diail diabhail iad’ a dúirt sé [gáire]. Bhí san sin go math maith agus ní raibh go holc. Bhí deire deireadh ficithe feicthe aige: ‘sea anois thu, a mhic’ arsa an t-athair leis an mac ‘cad a cheannó cheannóidh mé dhuit?’ ‘ceannaig ‘ceannaigh dial diabhal dom’ a dúirt sé. Sin é an tslí ná nach féidir fear a dheighilt ó bhean agus ní féidir bean a dheighilt ó fhear. Sin é mo scéalsa má tá bréag an ann bíoch, bíodh, ní mise a chúm chum ná a cheap é.

A Pheats tá, tá seanfhocail agat leis ar, ar, ar bhia nár airíos-sa riamh cheana agus ná tuigim go ró-mhaith rómhaith chun na fírinne a dh’insint. insint.

Fear a chuaig chuaigh ag ceannach béile bíg. bídh. Agus do d’ dh’ith ith sé é. Agus go deidhin, deimhin, ní raibh an béile hé feibh mar ba mhaith leis. Ach do bhí cara eile aige a ag teacht ina dhiaig, dhiaidh, ‘conas a bhí an bia sa tig teach agat’, a dúirt sé. ‘Ó, bhí sé nótáltha nótáilte ar fad’ arsa mo dhuine ‘is é ceaun ceann dosna do na béilíocha béilí is agus breá1tha breátha a dh’itheas d’itheas riamh é.’ Do D’ dh’ime imigh sé isteach, an tarna dara fear, ’é le fuinneamh féig faoi Agus do thit sé chun an bhúird. bhoird. Agus ní raibh aen aon chrí chríoch ar an mbéile a fuair sé féin an. ann. Ach nuair a ghaibh ghabh sé amach, ‘ní cáil bia’ a dúirt sé ‘nú ‘nó go mbe mbeidh sé ite agat’. Rud ab fhíor do, dó, leis sin. Ach insa sa tsael tsaol athá atá mithe. imithe. Puirseach Praiseach ar fad ab ea an cúram. Agus do bhí triúr acu so seo a ag siúl an bhóthair, agus do chuadar isteach i dtig, dteach, agus do cuireach cuireadh trí bhaula bhabhla breá praisce praisí ar a n-aghaig n-aghaidh amach. An chéad fhear sháig sháigh sé chuige mar bhí foun fonn air, agus do dhóig dhóigh sí, dhóig dhóigh an phuirseach phraiseach é canathaebh cad ina thaobh ná nach déanhach. ndéanfadh. Do tháinig na deoracha deora anuas óna shúile, dh’fhiaraig d’fhiafraigh an tarna dara fear do ‘cad tá id i do chuir chur ag gol? cad tá ag cur na ndeoracha ndeora leat?’ ‘Tá,’ a dúirt sé ‘nuair a chuínímse chuimhníonn mise air ar mo mháthair chríonna, trócaire uirthi, mar is mó iomaí baula babhla a chuir sí ar m’aghaig m’aghaidh amach. Do chreid an tarna dara fear é, do d’ dh’oscail oscail sé héin féin a bhéal, níos leithine, leithne, agus do thóg sé slogóg aiste. Agus do dhóig dhóigh sí ná nach beag ina bheathaig bheatha é sin. Ní lauir labhair sé faic, ach do lauir labhair sé fé faoi cheaun cheann tamaill. ‘Puirseach ‘Praiseach ó aréir í’ ars arsa ’ean seisean ‘is mairg nár théig théigh í’. Bhí an tríú fear an. ann. Chuir san sin foun fonn an douin domhain air ar an dtríú fear. Do D’ dh’oscail oscail sé sin a bhéal air ar fad agus do dhóig dhóigh sí na bheathaig bheatha é sin ná nach beag. ‘Ó mo ghraidhin a fhir bhae’ bhaoth’ arsa an tríú fear ‘is ró-mhaith rómhaith a téach téadh í.’ Rud ab fhíor do. dó.

Rí na Fraince á eachtraí aig ag Peats Kane ón Muiríg. Muirígh.

Do bhí rí ar an bhFraidhnc bhFrainc fadó, is mic minic a bhí agus beig beidh aríst. Agus do thóg sé an leabaig leaba aig ag mairgí an tsaeil. tsaoil. Agus má thóg, do bhí dochtúirí a ag teacht in aghaí aghaidh an lae chuige. Canathaebh Cad ina thaobh ná nach beach, mbeadh, fear go raibh a charn héin féin d’airgead aige. Bhí na héinne haon duine acu ag breac... ag breaca breacadh a chúrsa féin do. dó. Ach ní raibh aen aon fheabhas a ag dul ar mo dhuine. Do bhí sé cráite ciapaithe ciaptha aiges ag na dochtúirí. Mar sin é mar tá aigesna ag na dochtúirí, na héinne haon duine acu a ag buint baint a chnap asat agus gan éinne aon duine acu ag ínsint insint an chirt duit b’fhéidir. Ná puín puinn matheasaí maitheasaí á dhéanamh aige ag scata acu. Bhí san sin go math maith agus ní raibh go holc, do tháinig dochtúir óg amach as an gcláiste gcoláiste agus dúirt mo dhuine leis aige ag cliathán na leapa. ‘Nis ‘Inis an fhíorne fhírinne dhom, piocu pé acu bás nó beatha dhom?’ ‘Neósadsa ‘Inseoidh mise an fhíorne fhírinne dhuit,’ arsa an dochtúir seo ‘má dhíolas dhíolann tú mé’. ‘Díolhad,’ ‘Díolfaidh mé,’ arsa seisean ‘hé ‘feibh mar a dhíolas dhíol mé an chuid eile acu.’ ‘Neosadsa ‘Inseoidh mise dhuit’ arsa seisean ‘má... mara mura bhfuil agat ach cúig neóimintí nóiméid saeil.’ saoil.’ ‘Tá go math’ maith’ arsa an rí. Sea, do dhin rinne sé scrúdú ar an rí sa leabaig, leaba, agus nuair a scrúda scrúdaigh sé é: ‘ní dh’fhaighim fhaighim aen aon mháchail in ae aon chor ort.’ ‘Ach an bhfuil do leigheas lé le fáilt?’ fáil?’ ‘Tá do leigheas lé le fáilt’ fáil’ arsa an dochtúir ‘má dh’fhaigheas fhaigheann tú é’. ‘Godé ‘Cad é an leigheas athá atá agam?’ ‘Má dh’fhaigheas fhaigheann tú iasacht léine, do go gcodlófá... iasacht léine a dh’fháilt fháil ó fhear gan mhairg, agus cola codladh trí oíche sa léine sin, be beidh tú leighste leigheasta ar maidin.’ ‘Tuigim!’ Chuir sé amach a raibh do chúntstáblaithe chontstáblaí aige agus do dh’árdaig, d’árdaigh, agus do chuadar go dtíos dtí na próisteánaig paróistigh agus na haen haon tig teach dá gcuadar ndeachaigh siad isteach do bhí a mairg héin féin ar na héinne haon duine acu. Ní fhéatach fhéadfadh éinne acu a rá, is é an cheist a chuiridíst... chuiridís... ‘An bhfuil aen aon mhairg oraibh?’ ‘Tá! Agus sinn marbh cráite aige ag mairgí an tsaeil.’ tsaoil.’ Sea, ní raibh aen aon leigheas lé le fáilt fáil don rí, bhí an rí sa leabaig. leaba. Ach air ar deire, deireadh, ceaun ceann dosna do na maideanacha maidineacha tréis tar éis iad a bheith a ag meacht imeacht ar feag feadh bliana, do bhuail fear leothu leo ag teacht amach as scioból ar maidin. Agus é ag úrán, amhrán, do dhideadar dhruideadar féna faoina dhéin, agus do chuireadar ceist air. ‘Bhfuil aen aon mhairg sa tsael tsaol ort?’ ‘Ó, níl’ a dúirt sé ‘n’fheadar ‘ní fheadar godé cad é an rud mairg! N’fheadar Ní fheadar an bhfuil mairg ar an sael!’ saol!’ ‘Ó, is tu tú atá uainn’ arsa na cúnstáblaithe. constáblaí. Agus tá rí muar mór táchtach tábhachtach a ag fáil báis agus tá do leigheas agatsa. ‘Má tá,’ arsa an, arsa an sracaire ‘ní fada a bhe bheidh sé gan leigheas’. Dh’árdaíodar D’ardaíodar leothu leo é, agus thugadar go dtí leabaig leaba an rí é agus do d’ dh’fhiaraig fhiafraigh an rí dho, dó, an raibh aen aon mhairg sa tsael tsaol air. ‘Níl’ ar seisean ‘ní raibh aen aon mhairg riamh orm. Is mó mairg ar éanlaithe an aeir ná ormsa féin.’ ‘An dtúrfá dtabharfá iasacht do léine dhom dom ar feag feadh trí oíche?’ ‘Ní raibh aen aon léine riamh orm’ a dúirt sé. Sin é mo scéalsa má tá bréag an ann bíoch, bíodh, ní mise a chúm chum ná a cheap é.

A Pheats, conas mar a bhíoch bhíodh an... seanashael seanashaol anso... cad déaraimíd déarfaimid leathchéad blian bliain ó shin, tímpeall timpeall ar na an Muiríge? Muirígh?

Sea, bhí seana-shael seansaol math maith an... ann... cuíosach. cuibheasach. Bhíoch Bhíodh iascach an ann agus bhíoch bhíodh tarrac tarraingt ar iascach acu. Agus, gan dabht beatha ana-chruaig an-chrua ab ea hiascach. iascach. Thagach... Thagadh... ní raibh aen aon teacht isteach eile acu ach é. Agus, bhíodar ana-ghrástúil, an-ghrástúil, daoine ana-ghrástúil an-ghrástúil ab ea iad. Daoine math maith ab ea iad. Roidhinntidís Roinnidís héin féin le chéile, agus mar sin dóibh. Ach, do bhí sé ábhar docht nuair a bhriseach bhriseadh an aidhmsir aimsir orthu. Má tá, bhí súil leis sin acu. Agus bhídís riúnach oiriúnach aríst arís nuair a bhogach bhogadh an aidhmsir, aimsir, théidís chun iascaig iascaigh aríst. arís. Agus nuair a thagach thagadh an t-iasc, bhídís ana-shásta. an-sásta. Bhíoch Bhíodh families mhuara, mhóra, scata tithe agus na seandaoine nuair a thagach thagadh an oíche fiain fiáin ná féadaidís corraí, bhailídís isteach in aen aon tig teach amháin agus bhíoch bhíodh a gcómhrá gcomhrá ar fea feadh na hoíche ag cuir cur síos ar iascach agus ag cuir cur síos ar mhreachtaint. mhaireachtáil. Agus thagaidíst thagaidís abhaile agus théidíst théidís a chola chodladh agus bhíodar chó chomh sásta ina n-aigne héin, féin, air ar an ábhar a bhí acu leis an ndraum ndroim athá atá inniubh inniu an. ann. Is iad na... cráiteacht aigne céanna í i gcónaí. Déarfá go mb’fhéidir ná raibh an sael saol chomh dian san ar dhaoine tímpeall timpeall na háite seo agus a bhí sé in áiteanna eile ar fuaid na tíre. Ó gan auras amhras ní raibh aen aon ocras ar an dtaebh dtaobh so seo ’ thír, in aen aon tslí go... lem le mo línse. linnse. Bhí sael saol dealbh go leór leor an, ann, ach ní raibh aen aon ocras aun. ann. Bhí tarrac tarraingt air ar iasc acu agus prátaí agus gach rud mar leanas. leanann. Má thagach thagadh lá cruaig crua orthu, thagach thagadh lá bog orthu.

Yeah... An lena lín linn sin a Pheats, go... go... gur phriocais-se suas na scéalta go léir atá agat?

Sea lena línn linn sin. Théinn anso anseo is agus ansúd, ansiúd, bhí cathamh caitheamh i ndiaig ndiaidh scéalta agam. Théinn míle ó bhaile istoíche, ag éisteacht le fear ag scéaltóireacht, anois is agus aríst arís is agus thugainn liom im cheaun cheann iad nuair a bhítí á rá i gcónaí. Ach dh’fhanadar d’fhanadar ansan ansin cé’s cé go bhfuil na daoine sin trócaire orthu caighlthe caillte anois. Ach tá an rud san go léir mithe imithe amach anois aige ag réidió raidió is aige ag teilibhís teilifís is rud nó nua a ag teacht isteach i gcónaí is sin é mar chaithig chaithfidh a bheith.

Peats an ndéarfá go gcasann an roth rith tímpeall timpeall ar fad le lín linn sael saol an duine, abraimís deirimis táim ag cuíneamh cuimhneamh anois ar chúrsaí éadaí agus cúrsaí gruaige agus gach aen aon rud eile mar sin.

Casann an rith, bíonn sí ag teacht léithe léi tímpeall timpeall nú nó go dtos... go dta... go... em... go stadann sí san áit a thosnaíonn thosaíonn sí aríst. arís. Agus tosnaíonn tosaíonn na rudaí céanna thar nais n-ais aríst. Téann na haen, haon, téann nah gach aen, aon, nah gach aen aon rud siar go dtína dtí a chan héin féin aríst. arís. Agus teacht leothu leo aniar aríst, arís, faid fad a bheig bheidh sael saol na ndaoine aun. ann. Piocu Pé acu fada nú nó gearra gearr é sin níl aen aon chúntas chuntas againn air sin.

Fadó anois do bhíoch bhíodh em... is dói dóigh liom go ndúirís ndúirt tú go mbíoch mbíodh gruaig fhada agus side whiskers ar na seand_

Ó bhíoch, ar na seandaoine! Agus bhíoch bhíodh tor orthu. Meigeall chúchu. fúthu. Tá an meigeall céanna a ag teacht amach inniubh. Agus na side whiskers céanna a ag teacht agus an cor ina bhéal céanna a ag teacht agus bhí fadó orthu, agus deir cuid dos de na daoine fadó leis na seandaoine gur rud ana-ghránna an-ghránna an tor nur nuair ná bearraidíst bearraidís é. Ach is é an nath a bhí acu san an, ann, leisceoir abh arbh ea an uair sin dul a ag bárbóireacht barbóireacht is dócha ní lé le haen haon eighrí éirí in áirde airde a bhí an tor chúchu. fúthu. Mách is deauireach dealraitheach go raibh sé lena lín linn sin roimis roimhe sin aríst arís an. ann. Ach tá na rudaí céanna a ag teacht amach inniubh inniu cé’s cé go bhfuil cuid acu go deidhin deimhin ana-chroiceach an-chorraiceach nuair a chífeá d'fheicfeá iad ach ní dhéanfá, ní déanfar aen aon nath dhóibh i gcathamh gcaitheamh na haidhmsire. haimsire.

Agus cúrsaí éadaí an t-am so seo anois, do bhíoch bhíodh sciortanna muara móra fada ar na mná...

Ó, bhíoch bhíodh na sciortanna sciortaí chó chomh fada orthu is go mbíoch mbíodh sé, mbídíst mbídís á tharrac tharraingt a ina ndiaig ndiaidh air ar na bóirthe. bóithre. Ní mar sin inniubh inniu dóibh, tá siad gearra gearr inniubh inniu acu is raghaig rachaidh san sin amach as nócht nuacht aríst. arís. Tacaig Tiocfaidh na sciortaí fada isteach aríst.

Tá siad taca tagtha thar n-ais cheana féin a Pheats chun na fírinne a dh’ínsint. insint.

Táid, Tá siad, tá na haen haon rud taca_ tagtha_ tacaig tiocfaidh na haen haon rud isteach ina chan héin féin aríst, arís, tréis tar éis tamall dosna do na blianta.

Peats, cúrsaí cleaunais cleamhnais an ndintí ndéantaí an chuid is mó dosna do na póstaíocha póstaí tímpeall timpeall na háite seo _____ tré cleaunaistí cleamhnais a deintí dhéantaí iad?

Trí chleaunastaí, chleamhnais, deantaí. dhéantaí.

Agus, conas, conas a théití i mbun cleaunas cleamhnas a dhéanamh?

Théití i mbun cleaunas cleamhnas a ag dhéanamh bhídís a sporaireacht ar a chéile roimis roimhe sin, radharc acu héin féin air ar a chéile agus deireach deireadh an tseanabhean tseanbhean agus an seanduine lé le chéile, má bhíoch bhíodh níon iníon óg aici, níon iníon in aíos aois a pósta aici go gur mhaith an áit a leithéid seo d’fhear. Agus ba mhaith agus bhautálhaidís bhabhtálfaidís héin féin lé le chéile, agus an chéad lá a raghaidís rachaidís ’on don Daingean lá aenaig, aonaigh, b’fhéidir go gcasfaí fear an tí seo insa sa Daingean air ar athair an chailín sin, is do bheach bheadh cúpla deoch acu agus má bheach bheadh nuair a raghaidís rachaidís héin féin i bhfochair a chéile i gcathamh gcaitheamh an tránthóna tráthnóna ‘nábh ‘nárbh arúnach’ oiriúnach’ adéarhach déarfadh duine acu, ‘nábh ‘nárbh arúnach oiriúnach a bheach bheadh do mhac mar cliain cliamhain dom.’ ‘Ná ‘Nach raus raibh mé a cuíneamh cuimhneamh air,’ adéarhach déarfadh an fear eile ‘go mbeach mbeadh sé ana-rúnach. an-oiriúnach. Sea, tá níon iníon agamsa má dh’irimíd oirimid héin féin dá chéile, agus geó gabhfaidh mé chút chugat oíche éicint.’ éigin.’ ‘Tá fáilte agamsa rót romhat má ghaibheas ghabhann tú.’ Dh’imídíst D’imídís agus nuair a bhíoch bhíodh an chuid eile dhos do na tithe ina gcola, gcodladh, chnagaidís ar doras an fhir sin. Agus bhíoch bhíodh súil acu leis thugaidís leothu leo buidéal piúnt pionta is cnagaire fuiscí, agus nuair a bhíoch bhíodh na cúrsaí ar bun thairrigítí tharraingtí anuas cúrsaí an airigid. airgid. Más feirmeoir math maith é go mbeach mbeadh dosaen bó nú nó mar sin aige gheóch gheobhadh sé trí chéad púnt punt san aum am san spré.